Antropologia Magiczna
Spis ras magicznych i ich klasyfikacja:
(Art by Yakun Wang)
Dwa krasnoludy przedstawione w XIX-wiecznym wydaniu poematu Völuspá (1895) autorstwa Lorenza Frølicha.
(źródło obrazka: https://wallpapers.com/)
(Obrazek z Gravity Falls)
Bellerofont lecący na Pegazie (1914)
The Vampire , by Philip Burne-Jones, 1897
Przedstawienie zombie o zmierzchu na polu trzciny cukrowej
(Art by Shakiku Mizu)
(Źródło grafiki: https://www.shutterstock.com/pl/)
(Art by Gustav Dore)
Ilustracja goblina autorstwa Johna D. Battena z „English Fairy Tales” (XIX w.)
Spójrz na nich, powiedziała matka trolla. Spójrz na moich synów! Nie znajdziesz piękniejszych trolli po tej stronie księżyca. (1915) John Bauer
(Siren by Gretlusky)
Ivan Kramskoi, Rusałki ("The Mermaids"), 1871
The Dryad by Evelyn De Morgan
Rodzanice, Marek Hapon 2015
The Norns (1889) by Johannes Gehrts.
William-Adolphe Bouguereau, Nymphs and Satyr, 1873. Clark Art Institute.
Spójrz na nich, powiedziała matka trolla. Spójrz na moich synów! Nie znajdziesz piękniejszych trolli po tej stronie księżyca. (1915) John Bauer
Faerie - Wróżka (również fay, fae, fey, fair folk lub faerie) to rodzaj mitycznej istoty lub legendarnego stworzenia, ogólnie opisywanego jako antropomorficzne, występującego w folklorze wielu kultur europejskich (w tym w folklorze celtyckim, słowiańskim, germańskim i francuskim), forma ducha, często o cechach metafizycznych, nadprzyrodzonych lub nadnaturalnych.
Ilustracja z 1888 roku autorstwa Luisa Ricardo Falero przedstawiająca współczesną wróżkę z motylimi skrzydłami.
Elf – stworzenie rodem z mitologii germańskiej, wykorzystywane w licznych książkach, filmach i grach w konwencji fantasy. Z początku elfy były pomniejszymi bożkami natury i płodności, później były przedstawiane jako chochliki lub duszki leśne bądź wodne. W folklorze przedstawiane są jako małe, wyglądające młodzieńczo ludziki wielkiej piękności, żyjące w lasach, źródłach, studniach, a nawet pod ziemią. Wierzono, że są długowieczne, jeśli nie nieśmiertelne i posiadają różnorakie magiczne moce.
Krasnolud (pl. dwarfs lub dwarves) to rodzaj nadprzyrodzonej istoty w germańskim folklorze. Relacje na temat karłów różnią się znacznie na przestrzeni dziejów; są one jednak powszechnie, ale nie wyłącznie, przedstawiane jako żyjące w górach lub kamieniach i będące wykwalifikowanymi rzemieślnikami. We wczesnych źródłach literackich tylko mężczyźni są wyraźnie określani jako karły. Są one jednak opisywane jako posiadające siostry i córki, podczas gdy krasnoludy płci męskiej i żeńskiej pojawiają się w późniejszej literaturze sagowej i folklorze. Krasnoludy są czasami opisywane jako niskie; jednak naukowcy zauważyli, że nie jest to ani wyraźne, ani istotne dla ich ról w najwcześniejszych źródłach.
Smok to magiczne legendarne stworzenie, które pojawia się w folklorze wielu kultur na całym świecie. Wierzenia na temat smoków różnią się znacznie w zależności od regionu, ale smoki w kulturach zachodnich od czasów średniowiecza były często przedstawiane jako skrzydlate, rogate i zdolne do zionięcia ogniem. Smoki w kulturach wschodnich są zwykle przedstawiane jako bezskrzydłe, czworonożne, wężowate stworzenia o ponadprzeciętnej inteligencji. Wspólne cechy smoków są często hybrydą cech kocich, gadzich, ssaczych i ptasich.
Jednorożec to legendarne stworzenie, które od starożytności opisywano jako bestię z jednym dużym, spiczastym, spiralnym rogiem wystającym z czoła.
Pegaz (grecki: Πήγασος, transl. Pḗgasos; łac. Pegasus, Pegasos) to skrzydlaty koń w mitologii greckiej, zwykle przedstawiany jako biały ogier. Został spłodzony przez Posejdona, w jego roli boga koni, i spłodzony przez Gorgonę Meduzę. Pegaz był bratem Chrysaora, obaj urodzili się z krwi Meduzy, gdy ich matka została ścięta przez Perseusza. Grecko-rzymscy poeci pisali o jego wstąpieniu do nieba po narodzinach i oddaniu pokłonu Zeusowi, który polecił mu sprowadzić błyskawice i grzmoty z Olimpu.
Wampir to mityczna istota, która żywi się esencją życiową (zazwyczaj w postaci krwi) osób żyjących. W europejskim folklorze wampiry to nieumarłe humanoidalne stworzenia, które często odwiedzały bliskich i powodowały psoty lub śmierć w dzielnicach, które zamieszkiwały za życia. Nosiły całuny i często były opisywane jako nadęte i o rumianym lub ciemnym obliczu, znacznie różniąc się od dzisiejszego chudego, bladego wampira, który pochodzi z początku XIX wieku.
Zombie (haitański francuski: zombi; haitański kreolski: zonbi; Kikongo: zumbi) to mitologiczny nieumarły cielesny revenant powstały w wyniku ożywienia zwłok. We współczesnej kulturze popularnej zombie są najczęściej spotykane w horrorach. Termin ten pochodzi z haitańskiego folkloru, w którym zombie to martwe ciało ożywione różnymi metodami, najczęściej magicznymi praktykami w religiach takich jak Vodou. Współczesne medialne przedstawienia reanimacji zmarłych często nie obejmują magii, ale raczej metody fantastyki naukowej, takie jak grzyby, promieniowanie, gazy, choroby, rośliny, bakterie, wirusy itp.
W mitologii nordyckiej valkyrie (/ˈvælkɪri/ VAL-kirr-ee lub /vælˈkɪəri/ val-KEER-ee; ze staronordyjskiego: valkyrja, dosł. "wybierająca zabitych") jest jedną z wielu kobiecych postaci, które prowadzą dusze zmarłych do sali boga Odyna, Valhalli. Tam zmarli wojownicy stają się einherjar ("pojedynczymi wojownikami" lub "niegdyś wojownikami"). Kiedy einherjar nie przygotowują się do kataklizmu Ragnarök, valkirie niosą im miód pitny. Walkirie pojawiają się również jako kochanki bohaterów i innych śmiertelników, gdzie czasami są opisywane jako córki królewskie, czasem w towarzystwie kruków, a czasem związane z łabędziami lub końmi.
Anioł to duchowa (bez ciała fizycznego) lub niebiańska istota nadprzyrodzona. W zachodnich systemach wierzeń termin ten jest często używany do rozróżniania dobroczynnych i złowrogich istot pośredniczących.
Demon jest złowrogą istotą nadprzyrodzoną. Z historycznego punktu widzenia, wiara w demony lub historie o demonach występują w folklorze, mitologii, religii i literaturze; wierzenia te znajdują odzwierciedlenie w mediach, w tym w komiksach, fikcji, filmie, telewizji i grach wideo. Wiara w demony prawdopodobnie sięga epoki paleolitu, wywodząc się ze strachu ludzkości przed nieznanym, dziwnym i przerażającym. W starożytnych religiach Bliskiego Wschodu i religiach Abrahama, w tym we wczesnym judaizmie i starożytno-średniowiecznej demonologii chrześcijańskiej, demon jest uważany za szkodliwą istotę duchową, która może powodować opętanie demoniczne, wymagające egzorcyzmów. Duża część żydowskiej demonologii, która wywarła kluczowy wpływ na chrześcijaństwo i islam, wywodzi się z późniejszej formy zoroastryzmu i została przeniesiona do judaizmu w czasach perskich.
Goblin to małe, groteskowe, potworne stworzenie, które pojawia się w folklorze wielu kultur europejskich. Po raz pierwszy poświadczone w opowieściach ze średniowiecza, przypisuje się im sprzeczne zdolności, temperamenty i wygląd w zależności od opowieści i kraju pochodzenia, od psotnych duchów domowych po złośliwych, bestialskich złodziei.Często mają magiczne zdolności podobne do wróżek lub demonów, takie jak zdolność do zmiany kształtu.
Troll to istota występująca w nordyckim folklorze, w tym w mitologii nordyckiej. W staronordyckich źródłach istoty opisywane jako trolle zamieszkują odizolowane obszary skał, gór lub jaskiń, żyją razem w małych jednostkach rodzinnych i rzadko są pomocne dla ludzi.
W mitologii greckiej syreny (starożytna greka: liczba pojedyncza: Σειρήν, Seirḗn; liczba mnoga: Σειρῆνες, Seirênes) to żeńskie istoty człekopodobne o uwodzicielskich głosach; pojawiają się w scenie w Odysei, w której Odyseusz ratuje życie swojej załogi. Rzymscy poeci umieszczają je na niektórych małych wyspach zwanych Sirenum scopuli. W niektórych późniejszych, zracjonalizowanych tradycjach, dosłowna geografia "kwiecistej" wyspy Anthemoessa lub Anthemusa, jest ustalona: czasami na przylądku Pelorum, a innym razem na wyspach znanych jako Sirenuse, w pobliżu Paestum lub w Capreae. Wszystkie te lokalizacje były otoczone klifami i skałami.
W słowiańskim folklorze rusałka (liczba mnoga: rusalki; cyrylica: русалка, liczba mnoga: русалки; polski: rusałka, liczba mnoga: rusałki) jest żeńską istotą o naturze demonicznej, często złośliwą wobec ludzi i często związaną z wodą, ma odpowiedniki w innych częściach Europy, takich jak francuska Melusine i germańska Nixie. Folkloryści zaproponowali różne pochodzenie tej istoty, w tym to, że mogą one pierwotnie wywodzić się ze słowiańskiego pogaństwa, gdzie mogły być postrzegane jako życzliwe duchy.Rusałki pojawiają się w różnych mediach we współczesnej kulturze popularnej, szczególnie w krajach słowiańskojęzycznych, gdzie często przypominają koncepcję syreny.
Driada (/ˈdraɪ.æd/; grecki: Δρυάδες, sing. Δρυάς) to nimfa drzewna lub duch drzewa w mitologii greckiej; Drys (δρῦς) oznacza "dąb" w języku greckim. Dryady były pierwotnie uważane za nimfy dębów, ale termin ten ewoluował w kierunku nimf drzewnych w ogóle.Często ich siła życiowa była związana z drzewem, w którym mieszkały i zwykle znajdowano je w świętych gajach bogów. Uważano je za bardzo nieśmiałe stworzenia, z wyjątkiem bogini Artemidy, która była znana z przyjaźni z większością nimf.
Rodzanice, narecznice, sudiczki – w religii Słowian niewidzialne duchy lub bóstwa losu. W źródłach przytaczane najczęściej razem z Rodem. Na ogół wymieniane w liczbie trzech, czasami jednak wymieniane w liczbie czterech, pięciu, siedmiu lub nawet dziewięciu, z czego jedna była „królową”, lub w liczbie pojedynczej. Związane z Dolą, lecz nie wiadomo na jakich zasadach. W polskim folklorze najczęściej występują jako zorze.
Norny (staronordycki: norn [ˈnorn], liczba mnoga: nornir [ˈnornɪr]) to bóstwa w mitologii nordyckiej odpowiedzialne za kształtowanie biegu ludzkich losów.
Nimfa (starożytny grecki: νύμφη, zromanizowany: nýmphē; grecki attycki: [nýmpʰɛː]; czasami pisane nymphe) jest pomniejszym żeńskim bóstwem natury w starożytnym greckim folklorze. W odróżnieniu od innych greckich bogiń, nimfy są ogólnie uważane za personifikacje natury; są one zazwyczaj związane z określonym miejscem, ukształtowaniem terenu lub drzewem i są zwykle przedstawiane jako dziewczęta. Ze względu na ich związek ze źródłami, często postrzegano je jako posiadające właściwości lecznicze; inne boskie moce nimf obejmowały wróżenie i zmianę kształtu. Nimfy, podobnie jak inne boginie, były nieśmiertelne, z wyjątkiem Hamadryad, których życie było związane z konkretnym drzewem.
Sukkub (śrdw.-łac. succubus, od łac. succuba „nałożnica”, od succubare „leżeć pod”) – w demonologii sukkubami nazywa się demony przybierające postać niezwykle pięknych kobiet[1] (często obdarzonych również atrybutami charakterystycznymi dla demonów, np. rogami albo kopytami), nawiedzające mężczyzn we śnie i kuszące ich współżyciem seksualnym (zespół „demona nocy”).
Źródło tekstu: https://www.wikipedia.org/
